Click to set custom HTML
το σκιάχτρο!
είδη προτάσεων-πατήστε εδώ
Αντώνης Σαμαράκης
Σ΄ενα συνοριακό σταθμό
Σ΄ενα συνοριακό σταθμό
Το όνειρό του, από τότε, δεν ήτανε να γίνει, όπως θέλανε άλλα παιδιά,
αξιωματικός ή μηχανικός, μα σταθμάρχης. Ονειρευότανε τον εαυτό του
σταθμάρχη στον κεντρικό σταθμό της πρωτεύουσας, με τη σκούρα μπλε
στολή, με τα σιρίτια στα μανίκια, κι ένιωθε μεγάλη συγκίνηση.
Συχνάζοντας στο σταθμό, είχε μάθει από μικρός όλες τις μανούβρες
που γίνονται εκεί σαν είναι να ’ρθει ή σαν είναι να φύγει ένα τρένο.
Είχε μάθει ακόμα να παρατηρεί. Να μελετάει τα πρόσωπα των ταξιδιωτών.
Άλλοι φτάνανε στο σταθμό με συνοδεία συγγενείς και φίλους κι αρχίζανε οι ατέλειωτοι αποχαιρετισμοί, οι συγκινήσεις και
τα ρέστα. Άλλοι πάλι ερχόντουσαν και βρίσκανε ολόκληρη υποδοχή. Και ξανά οι συγκινήσεις και ταρέστα. Μα κείνο που ήταν
η συμπάθειά του από τότε, ήταν οι μοναχικοί ταξιδιώτες. Αυτοί που φεύγουν ή έρχονται ολομόναχοι. Σαν είναι να φύγουνε, πηδάνε στο βαγόνι τους και χάνονταν εκεί μέσα. Δεν κοιτάνε από το παράθυρο, γιατί ξέρουνπως δεν είναι κανένας για να τους αποχαιρετήσει, να τους πει: «Καλό
ταξίδι!».Το ίδιο σαν έρχονται. Κατεβαίνουν από το βαγόνι τους,γρήγορα γρήγορα, και τραβάν κατευθείαν στην έξοδο. Ξέρουν πως δεν είναι κανένας για τους πει:
«Καλωσόρισες!».
αξιωματικός ή μηχανικός, μα σταθμάρχης. Ονειρευότανε τον εαυτό του
σταθμάρχη στον κεντρικό σταθμό της πρωτεύουσας, με τη σκούρα μπλε
στολή, με τα σιρίτια στα μανίκια, κι ένιωθε μεγάλη συγκίνηση.
Συχνάζοντας στο σταθμό, είχε μάθει από μικρός όλες τις μανούβρες
που γίνονται εκεί σαν είναι να ’ρθει ή σαν είναι να φύγει ένα τρένο.
Είχε μάθει ακόμα να παρατηρεί. Να μελετάει τα πρόσωπα των ταξιδιωτών.
Άλλοι φτάνανε στο σταθμό με συνοδεία συγγενείς και φίλους κι αρχίζανε οι ατέλειωτοι αποχαιρετισμοί, οι συγκινήσεις και
τα ρέστα. Άλλοι πάλι ερχόντουσαν και βρίσκανε ολόκληρη υποδοχή. Και ξανά οι συγκινήσεις και ταρέστα. Μα κείνο που ήταν
η συμπάθειά του από τότε, ήταν οι μοναχικοί ταξιδιώτες. Αυτοί που φεύγουν ή έρχονται ολομόναχοι. Σαν είναι να φύγουνε, πηδάνε στο βαγόνι τους και χάνονταν εκεί μέσα. Δεν κοιτάνε από το παράθυρο, γιατί ξέρουνπως δεν είναι κανένας για να τους αποχαιρετήσει, να τους πει: «Καλό
ταξίδι!».Το ίδιο σαν έρχονται. Κατεβαίνουν από το βαγόνι τους,γρήγορα γρήγορα, και τραβάν κατευθείαν στην έξοδο. Ξέρουν πως δεν είναι κανένας για τους πει:
«Καλωσόρισες!».
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ
|
|
Χρόνοι του ρήματος
View more presentations or Upload your own.